Boşanma davası açan kocanın, çocuklarına ve tanıklara «eşini sev-diğini, önemli bir olay olmadığını, ilişkide bulunduğunu kadının baskısı ile dava açtığını» söylemesinin, evlilik birliğinin temelinden çökmediğini göstereceği–
Aynı dava dilekçesinde «geçimsizlik» (MK.166/I), «fiili ayrılık» (MK. 166/IV) ve «pek kötü davranış» (MK. 162) sebeplerine dayanılabileceği–
Davalının herhangi bir kusurlu davranışı sonucu oluşmayan göz hastalığının boşanma nedeni olarak kabul edilemeyeceği–
Yüzeysel tanık beyanları ile yetinilerek taraflar arasında ortak hayatı çekilmez duruma getiren şiddetli geçimsizliğin varlığı kabul edile-rek, boşanma kararı verilemeyeceği–
Karısını döven kocanın -kusurlu sayıldığından- boşanma davası açamayacağı (lehine boşanma kararı verilemeyeceği)–
Davranışları ile kocasının kendisine olan güven duygularını sarsan kadın aleyhine açılan boşanma davasının kabulü gerekeceği–
- 2. HD. 05.11.1999 T. 9408/11841
- . HGK. 13.10.1999 T. 2-873/831
- 2. HD. 23.06.1999 T. 5617/7229
- . HGK. 12.05.1999 T. 2-263/296
- . HGK. 01.06.1994 T. 2-282/369
- 2. HD. 23.06.1992 T. 5526/7101
- 2. HD. 21.12.1990 T. 8485/13518
- 2. HD. 18.02.1988 T. 688/1850
- 2. HD. 25.12.1983 T. 9076/10236
- . HGK. 12.06.1968 T. 2-1577/442
Fiili ayrılık sebebi ile boşanma davalarında (MK. 166/IV), daha önce açılmış birden fazla davadan herhangi birine dayanabileceği, bu davada «davacının kusuru»ndan veya «dava hakkının kötüye kullanılması»ndan bahsedilerek, davanın red edilemeyeceği–
Tarafların «eşit kusurlu» olmaları halinde de - örneğin; kadının kocasına hakarette bulunması, kocasını bıçaklaması, kocanın karısını başkası ile aldatması, dövmesi- boşanma kararı verilebileceği–
- . HGK. 06.06.2001 T. 2-432/482
- . HGK. 06.12.2000 T. 2-1784/1761
- . HGK. 15.11.2000 T. 2-1653/1700
- . HGK. 26.01.2000 T. 2-1065/21
- 2. HD. 17.09.1999 T. 7145/9116
- 2. HD. 23.06.1999 T. 5619/7231
- 2. HD. 15.06.1999 T. 4566/6823
- 2. HD. 10.06.1999 T. 4544/6625
- . HGK. 12.05.1999 T. 2-283/298
- . HGK. 05.05.1999 T. 2-260/277
- . HGK. 24.06.1998 T. 2-461/533
- 2. HD. 13.01.1997 T. 12868/166
- . HGK. 15.02.1995 T. 2-813/86
- . HGK. 01.06.1994 T. 2-117/370
- . HGK. 23.03.1994 T. 2-22/170
- 2. HD. 01.03.1993 T. 1267/1958
- 2. HD. 16.11.1992 T. 11120/11313
- . HGK. 02.10.1991 T. 2-230/444
- 2. HD. 26.11.1990 T. 11435/11586
- 2. HD. 13.02.1990 T. 12927/1801
- . HGK. 25.10.1989 T. 2-438/555
- . HGK. 24.05.1989 T. 2-300/389
- . HGK. 23.11.1988 T. 2-639/957
- . HGK. 02.11.1988 T. 2-508/886
- . HGK. 02.12.1987 T. 2-336/887
- 2. HD. 21.04.1986 T. 2086/4180
- 2. HD. 24.12.1984 T. 9152/10596
- 2. HD. 26.12.1983 T. 8993/10282
- . HGK. 02.03.1983 T. 2-599/206
- 2. HD. 24.01.1983 T. 266/309
- 2. HD. 22.03.1982 T. 2121/2664
- 2. HD. 19.03.1979 T. 473/2157
- 2. HD. 04.12.1978 T. 8221/8397
- 2. HD. 22.12.1975 T. 9250/9503
- . HGK. 27.01.1971 T. 2-617/43
- 2. HD. 23.10.1969 T. 4309/4739
- . HGK. 15.10.1969 T. 2-678/763
- . HGK. 21.06.1969 T. 2-311/635
- . HGK. 15.01.1964 T. 2-96/45
Eşiyle barışma teşebbüsünde bulunan, eşini ikna etmek için onun yanına giden tarafın, önceki olayları hoşgörü ile karşılamış sayılacağı ve bundan sonra önceki olayların dayanarak boşanma davası açamayacağı–