Mülkiyeti muhafaza kaydı sözleşmesindeki alıcı taksitleri ödememiş ve temerrüde düşmüş ise mülkiyetin henüz alıcıya-(borçluya) geçmeyeceği- Satıcı davacı 3. kişi de sözleşmeyi feshederek aldıklarını iade edeceğine ilişkin seçeneği ileri sürmemiş ise, bu durumda davalı takip alacaklısının ancak ödenmeyen taksitleri davacı satıcıya ödeyerek araçların mülkiyetinin borçluya geçişini sağladıktan sonra sözleşme konusu araçların haczini ve satışını isteyebileceği- Satıcının istihkak iddiasında bulunabilmesi için taksitlerin ödenmesinde temerrüde düşülmesi ve bu durumda satıcının da fesih hakkını kullanması şartlarının birlikte bulunması gerektiği-
Haciz, borçlunun huzurunda yapılmış olduğundan ve borçlu ve borçlunun kardeşine ait belgeler haciz mahallinde görüldüğünden, mahcuzların borçlunun elinde bulunduğunun kabulü gerektiği-
İflas kararı, istihkak iddiası hakkında verilen karardan sonra kesinleştiğinden, mahkemece, adı geçen borçlu şirket yönünden, İİK'nin 193/2 maddesi uyarınca takibin düştüğü ve hacizlerin kalktığı, dolayısıyla üçüncü kişinin açtığı İİK 97-99. maddelerinin uygulanmasına ilişkin şikayet konusuz kaldığından, şikayet hakkında karar verilmesine yer olmadığına, yargılama giderleri ile vekalet ücretinin davanın açılmasına neden olan tarafa yükletilmesine karar verilmesi gerektiği-
İşçi alacaklarından kaynaklı takiplerde borcun doğum tarihi dava tarihi olmayıp akdin fesih tarihi olduğu- Borcun doğum tarihi itibari ile haciz adresinde borçlu şirket faaliyet gösterirken, borçlu şirketin başka bir şirketle birleştiği ve birleşme tarihi itibari ile de adresinin haciz adresi olduğu, üçüncü kişinin ise, haciz adresinde şube olarak faaliyete başladığı, üçüncü kişi şirketin son ortaklarının da borcun doğum tarihi itibari ile borçlu şirketle birleşen şirketi üçüncü kişi şirketin ortaklarından iken borcun doğumundan sonra şirket ortaklığından ayrıldığı, borçlu şirketin borcun doğum tarihi itibari ile yönetim kurulu başkanının borcun doğum tarihi itibari ile borçlu şirketin birleştiği şirkette hissesinin bulunduğu, borçlu ile üçüncü kişi şirket arasında organik bağ olduğu ve bu durumda, mülkiyet karinesinin aksinin davalı 3. kişi tarafından kesin ve inandırıcı delillerle ispat edilmesi gerektiği, borcun doğumundan sonra düzenlenmiş bulunan faturaların karinenin aksini ispata yeterli olmadığı-
Mahkemece, davacı üçüncü kişi, alacaklı ile ulaşılabilmesi halinde borçlu şirkete ait ticari defterler ile yapılan kira ödemelerini gösterir kayıtların getirtilerek mali müşavir ve makine mühendisi bilirkişiye inceleme yaptırılmak sureti ile davacı ile borçlu arasındaki kira ilişkisinin gerçek bir kira ilişkisi olup olmadığı, kira bedeli ödemelerinin defter kayıtlarında yer alıp almadığının belirlenmesi; kira sözleşmesinin ilgili Vergi Dairesine bildirilip bildirilmediği ve stopaj ödenip ödenmediğinin araştırılması, ayrıca mahcuzların demirbaş kayıtlarında yer alıp almadığı, menkullere ilişkin faturaların defterlerde kayıtlı olup olmadığının saptanması, gerekirse keşif yapılmak sureti ile hacze konu mahcuzların kira sözleşmesinde demirbaş olarak teslim edilen menkuller ile aynı olup olmadığının kira sözleşmesinin maddeleri de nazara alınarak belirlenmesi, öte yandan alacaklı ile borçlu arasında ticari ilişki olup olmadığı, alacaklının hacze konu menkulleri borçluya sattığına ilişkin iddialarının delil olarak sunulan fatura, sevk irsaliyeleri ve fotoğraflar çerçevesinde değerlendirilmesi, incelenen defterlerin açılış ve kapanış tasdikinin yapılıp yapılmadığı, defterlerin sahibi lehine delil vasfı taşıyıp taşımadığı hususları da nazara alınarak bu araştırma sonucu elde edilecek bilgi ve belgelerin dosyada bulunan bütün deliller ile birlikte değerlendirilmesi ve oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekeceği-
İcra Mahkemesince, İcra Müdürlüğü’nün İİK. nun 97/1. maddesine ilişkin talebi üzerine vereceği karar, “ takibin devamına veya taliki” olduğu, başka bir karar verilemeyeceği, icra mahkemesinin, 97. maddenin yerine 99. maddenin uygulanıp, uygulanmayacağını takibin taraflarının ya da 3. kişinin şikayeti üzerini değerlendirebileceği-
Dava konusu araçların, hacizden önce, noterde yapılan sözleşmeler ile üçüncü kişi tarafından satın alındığının, mülkiyetin hacizden önce davacıya geçtiğinin ve Trafik Tescil kuruluşuna bildirip yapılarak araçların üçüncü kişi adına tescil edildiğinin anlaşıldığı, o halde haciz sırasında araçların maliki borçlu olmayıp üçüncü kişi olduğundan İİK'nın 97. maddesinde öngörülen mülkiyet karinesi üçüncü kişi yararına olup, bu yasal karinenin aksinin davalı alacaklı tarafından inandırıcı ve güçlü delillerle ispat edilmesi gerekeceği, davalı alacaklı tarafından dayanılan deliller, karinenin aksini ispat etmeye yeterli görülmemiş, davacı alacaklının borçlu ile üçüncü kişi arasında danışıklı işlem yapıldığına dair iddialarının açılabilecek tasarrufun iptali davasında değerlendirilebileceğinden davanın reddi yerine oluşan ve dosya içeriğine uygun düşmeyen gerekçe ile kabulüne yönelik hüküm kurulmasının doğru olmadığı-
Üçüncü kişi şirket yetkilisi olmayan, şirketin sahibinin halasının oğlunun, üçüncü kişi yararına istihkak iddiasında bulunamayacağı-
Şikayet konusu haczin bir başka borçlu yönünden icra edildiği haciz tutanağındaki borçlu kısmından anlaşıldığından, takibin diğer borçlusu şirket hakkında iflas kararının kesinleşmiş olmasının İİK’nın 97. maddesine göre yapılan şikayetin konusu haczin düşmesine sebebiyet vermeyeceği-
Şikayetçinin takipte borçlu olmaması nedeniyle borç muhtırası gönderilmek suretiyle borçlu haline getirilmesi ile hak ve alacaklarına haciz uygulanması usul ve yasaya aykırı olduğundan, bu gerekçe ile şikayetin kabulü gerekirken, eldeki davanın İİK’nun 99. maddesi uyarınca istihkak davası olarak görülüp yazılı gerekçe ile hüküm tesisi isabetsiz ise de; sonuçta istem kabul edildiğinden kararın sonucu itibariyle doğru olduğu, ancak, talebin “...şikayet..” olarak nitelindirilmesi karşısında harç ve vekalet ücretinin “...maktu..” olarak belirlenmesi gerektiğinden, istemin istihkak davası olarak görülmesi nedeniyle harç ve vekalet ücretine nisbi oranlar üzerinden hükmedilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de; bu yanlışlığın giderilmesinin yeniden yargılama yapılmasını zorunlu kılmadığı-