Boşanmaya ilişkin açılan davada, erkeğe kusur olarak yüklenen eşine yönelik fiziksel şiddet fiilinin sonrasında,evlilik birliğinin uzunca bir süre daha devam ettiği anlaşılmakta olup, kadının, bu olayı affettiği, en azından hoşgörü ile karşıladığının kabul edilmesi gerektiği, affedilen veya hoşgörü ile karşılanan olayların erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceği-
Boşanma istemine ilişkin açılan davada, hem tarafların birbirlerini affettiği, aftan sonra da boşanmayı gerektirir bir olayın varlığının kanıtlanmadığı, hoşgörülen ve affedilen olaylara dayanılarak boşanma kararı verilemeyeceği gerekçesi ile zina ve onur kırıcı davranış sebebine dayalı boşanma davalarının reddine karar verildiği, hem de tarafların davranışları ile eşit kusurlu olduğu, iki taraf yönünden de evliliğin devamının beklenemeyeceği gerekçesi ile evlilik birliğinin sarsılması sebebi ile boşanmaya karar verildiği açıklanarak 'çelişki' yaratılmış olduğundan, gerekçe bölümünde yaratılan bu çelişki sebebiyle hükmün bozulması gerektiği-
Tarafların iradelerini etkileyip sözleşmeyi (boşanma protokolünü) yapmalarına neden olan şartlar daha sonra önemli surette, çarpıcı, adaletsizliğe yol açan olayların gerçekleşmesi ile değişmişse, tarafların artık o akitle (boşanma protokolüyle) bağlı tutulmayacağı ve değişen bu koşullar karşısında TMK.'nun 2. maddesinden yararlanılarak sözleşmenin (boşanma protokolünün) yeniden düzenlenebileceği- Mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları gözetilip, delilleri toplanıp, iddia ve savunmaları değerlendirilip, nafaka takdir edilirken taraflar arasında mevcut olan denge durumu da dikkate alınarak, hakkaniyet ilkesi (TMK. mad. 4) gereğince nafakanın artırılıp artırılmayacağının değerlendirilmesi gerektiği-
Her dava açıldığı tarihe göre değerlendirileceğinden, kadın tarafından dava tarihinden sonra gerçekleştirilen sadakat yükümlülüğüne aykırı ey-lemin kadına kusur olarak yüklenemeyeceği- Evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen davalı-davacı erkeğin ağır ya da eşit kusurlu olmadığı ve yaşanan olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşıldığından, mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları dikkate alınarak erkek yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekeceği-
Türk Medeni Kanununun 166/3. maddesi gereğince tarafların boşanmalarına karar verilse de, davacının anlaşmalı boşanma hükmünü gerçekleşen anlaşmaya rağmen temyiz etmesi davadan açıkça feragat etmedikçe anlaşmalı boşanma yönündeki iradesinden rücu niteliğinde olup, bu halde anlaşmalı boşanma davasının "çekişmeli boşanma" (TMK m. 166/1-2) olarak görülmesi gerekeceği-
Kadına kusur olarak yüklenen fiillerden sonra tarafların evlilik birliğini devam ettirmek için yeniden bir araya geldikleri dolayısıyla erkeğin, kadının bu davranışlarını affettiği, en azından hoşgörü ile karşılamış sayılması gerektiği anlaşıldığından ve tarafların bir araya gelmesinden sonra taraflara yüklenebilecek yeni bir olay da kanıtlanamamış olduğundan, affedilen veya hoşgörü ile karşılanan olaylar taraflara kusur olarak yüklenemeyeceği gerekçesiyle davanın reddi gerekeceği-
Kadının sadakat yükümlülüğüne aykırı davranışına karşılık kocanın da eşine sürekli şiddet uyguladığı anlaşılmakla kadının davası yönünden TMK. mad. 166/1. koşullarının gerçekleştiği-
Tensip tutanağı ile verilen kesin süreye rağmen tanıklarını bildirmeyen davacı tanıklarının dinlenmesine karar verilmesine karşın davalı tanıklarının bildirilmesi isteminin reddine karar verilmesinin silahların eşitliği ilkesine aykırı olacağı-
Eşinin ağır hastalığı ile ilgilenmeyen davacının boşanmaya sebep olan olaylarda ağır kusurlu olduğu- Davacının eşinin hastalığı ile ilgilenmemesi davalı eşinin kişilik değerlerine saldırı niteliğinde olup, manevi tazminatı gerektirdiği-
Ön inceleme duruşması ve duruşmada yapılması gerekli olan işlemler yapılmadan tahkikat duruşmasına geçilemeyeceğinden, mahkemece ön inceleme duruşmasında uyuşmazlık konularını tespit edilip, taraflara delillerini sunmaları için bir süre tanınmadan, aynı duruşmada tahkikata geçildiği bildirilerek, davacının "dinletecek her hangi bir tanığım yoktur" beyanı üzerine davanın reddine karar verilmesinin isabetsiz olduğu-