Davacıya, boşanma kararının verildiği tarihten sonra, 506 sayılı Kanun hükümleri uyarınca ölen babasından yetim aylığı bağlandığı, Kurum yoklama memurlarının davacıya ait adreste yaptıkları tespit üzerine düzenledikleri rapor doğrultusunda, davacının boşandığı eşi ile birlikte yaşadığı gerekçesiyle bağlanan ölüm aylığının kesildiği, uyuşmazlık konusu yetim aylığının iptali işlemi 5510 sayılı Kanunun yürürlük tarihinden sonra gerçekleşmiş olduğundan anılan Kanunun Geçici 1.maddesinin uygulanamayacağı-
Kurum yoklama memurlarının, davacının boşandığı eşi ile birlikte yaşadığını davacıya ait adreste tespit ettikleri bu sebeple bağlanan ölüm aylığının kesildiği, yetim aylığının iptali işlemi 5510 sayılı Kanunun yürürlükten tarihinden sonra gerçekleşmiş olduğundan, uygulanamayacağı-
4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun “İspat yükü” başlıklı 6.maddesinde, kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her birinin, hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlü olduğu belirtilmiş olup, ispat yükünün kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi yararına hak çıkaran tarafa ait olduğu, yasal bir karineye dayanan tarafın, sadece karinenin tarafını oluşturan vakıaya ilişkin ispat yükü altında olduğu, kanunda öngörülen istisnalar dışında, karşı tarafın yasal karinenin aksini ispat edebileceği-
Ölüm aylığının muvazaalı boşanma iddiası nedeniyle ile kesilmesine karşı açılan kurum işleminin iptali davasında, mahkemece yapılması gereken iş, tarafların göstereceği tüm kanıtların toplanması; hak sahibi ile boşandığı eşinin yerleşim yerleri, adres değişikliği ve nakilleri tarihleriyle saptanması, muhtarlık ve Nüfus Müdürlüğü gibi özel ve kamu kurumlarındaki bilgi ve belgelerden yararlanılması, ilgililerin elektrik, su, telefon aboneliklerinin hangi adres ve tarihte kimin adına tesis edildiğinin saptanması, seçmen bilgi kayıtlarındaki adresler ile mevcut ise 4857 sayılı Kanun gereği ücret ödemelerinin yapılabileceği banka kayıtlarının sorgulanması ve böylelikle boşanılan eşle fiili olarak birlikte yaşama olgusunun gerçekleşip gerçekleşmediği konusunda varılacak sonuca göre karar verilmesi gerekeceği-
Ölüm aylığının kesilmesine ilişkin işlemin iptali davasında, 5510 sayılı kanunun 56 maddesi 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe girdiğinden, ödenmiş olan ölüm aylıkları ile ilgili olarak fiili birliktelik daha önce başlamış olsa dahi maddenin yürürlük günü öncesine gidilmemesi ve 01.10.2008 tarihi öncesine ilişkin borç tahakkukunun olmaması ,bu şekilde belirlenecek yersiz ödemelerin 5510 sayılı Kanun’un 96.maddesine göre belirlenmesi gerekeceği-
Davacıya, boşanma kararının verildiği tarihten sonra, 506 sayılı Kanun hükümleri uyarınca ölen babasından yetim aylığı bağlandığı, Kurum yoklama memurlarının davacıya ait adreste yaptıkları tespit üzerine düzenledikleri rapor doğrultusunda, davacının boşandığı eşi ile birlikte yaşadığı gerekçesiyle bağlanan ölüm aylığının kesildiği, uyuşmazlık konusu yetim aylığının iptali işlemi 5510 sayılı Kanunun yürürlük tarihinden sonra gerçekleşmiş olduğundan anılan Kanunun Geçici 1 ve 4. maddelerinin uygulanamayacağı-
Uyuşmazlık konusu 5510 sayılı Kanunun 56/2.maddesine dayalı olarak Kurumca açılan ve yersiz ödenen aylıkların geri alınmasına ilişkin davalar ile hak sahibi tarafından açılan Kurum işleminin iptali ve aylık bağlanması talebine ilişkin davalarda özellikle, boşanılan eşle kurulan ilişkinin “fiili olarak birlikte yaşama olgusu” kapsamında yer alıp almadığı, ilişkinin niteliği ve başlangıç tarihi açıkça ortaya konulması gerekeceği-
Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlü olduğundan, davacının dava konusu ziynet eşyasının varlığını, evi terk ederken bunların zorla elinden alındığını, ve götürülmesine engel olunduğunu, evde kaldığını, isbat yükü altında olduğu-
Gider avansı yeterli miktarda olmayan davacının, kendisine verilen kesin süre içinde delil avansını yatırması, aksi halde delil ikamesinden vazgeçmiş sayılacağı-
Bir malın eşlerden birine ait olduğunun ispat yükü TMK.nun 6 ve 222.maddesine göre iddia edene ait olup, nizalı taşınmazın davalının kişisel malı olduğu kanıtlandığından, taşınmaza ilişkin davanın bu nedenle reddi gerekeceği-