Davacı erkeğin davasını ispatlayamaması nedeniyle açtığı boşanma davası reddedilmiş, taraflara kusur yüklenmemiştir. Bu davadan sonra tarafların bir araya gelmedikleri ancak davacı erkeğin, davalı kadının oturduğu evi sattığı ve kadının bu sebeple annesinin evine taşınmak zorunda kaldığı toplanan delillerden anlaşılmakta ve davacı erkeğin bu eylemi davalı kadının kişilik haklarına saldırı teşkil eder nitelikte olmadığından açıklanan sebeplerle, davalı kadının manevi tazminat (TMK m. 174/2) talebinin reddine karar verilmesi gerektiği-
Mahkemece kadının tam kusurlu kabulü doğru değil ise de; davacı erkeğin boşanma davasının kabulü ile boşanmaya karar verilmesi sonucu itibariyle doğru olduğundan, davalı kadının, erkeğin boşanma davasının kabulüne yönelik temyiz itirazlarının reddi ile boşanmaya ilişkin hükmün, kusur belirlemesine ilişkin gerekçesinin değiştirilmek suretiyle onanmasına karar verilmesi gerekeceği- Mahkeme hakiminin davayı aydınlatma görevi çerçevesinde davacıdan nafakanın miktarının açıklattırılıp sonucu uyarınca bir karar verilmesi gerekeceği-
evlilik birliğinin sarsılmasına yol açan olaylarda davalı-karşı davacı kadının daha fazla kusurlu olduğu kabul edilerek kadının davasının reddine, erkeğin davasının kabulüyle boşanmaya karar verilmiş ise de; mahkemece taraflara yüklenen ve gerçekleşmiş bulunan kusurlu davranışların yanında erkeğin eşinin annesine sinkaflı küfür etmek suretiyle hakarette bulunduğu anlaşıldığından; taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut olduğundan davalı-karşı davacı kadının boşanma davasının kabulüne karar verilmesi gerektiği-
Türk Medeni Kanunu'nun 166. maddesine göre boşanmayı isteyebilmek için tamamen kusursuz ya da az kusurlu olmaya gerek olmayıp daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi dava hakkı bulunmakla beraber, boşanmaya karar verilebilmesi için davalının az da olsa kusurunun varlığının ve bunun belirlenmesinin kaçınılmaz olduğu, az kusurlu eş boşanmaya karşı çıkarsa bu halin tespitinin dahi tek başına boşanma kararı verilebilmesi için yeterli olamayacağı, az kusurlu eşin karşı çıkmasının hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olması, eş ve çocuklar için korunmaya değer bir yararın kalmadığının anlaşılması gerekeceği- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğu-
2. HD. 06.04.2017 T. E: 2015/22832, K: 3924-
Davalı-karşı davacı erkeğin düzenli bir işi olmaması nedeniyle birlik görevlerini ihmal ettiği, davacı-karşı davalı kadının ise; eşini sürekli aşağıladığı, hakaret ettiği ve aile konutunu eşi ile ortak karar almaksızın taşıdığı anlaşılmakta, taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut olduğundan eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, davalı-karşı davacı erkeğin boşanma davasının da kabulü ile boşanmaya karar verilmesi gerektiği-
Tefhim edilen ve duruşma tutanağına geçirilen hüküm sonucu ile gerekçeli karar arasındaki aykırılığın diğer yönler incelenmeden tek başına bozma sebebi olacağı-
Davalı-karşı davacı kadının eşini sevmediğini, istemediğini söylediği, eşini dışladığı anlaşıldığından taraflar arasındaki ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut olduğundan davalı erkeğin boşanma davasının kabulü gerektiği-
Mahkemece evlilik birliğinin temelinden sarsılması sebebi ile; kabule elverişli olmayan tanık beyanlarına, sebep ve saiki açıklanmayan izahlara dayanarak boşanma kararı verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu-
2. HD. 05.04.2017 T. E: 2015/23274, K: 3902-