Bir kimsenin temyiz kudretinden mahrum sayılması için, sadece akıl hastalığına veya akıl zayıflığına yakalanmış bulunmasının yeterli olmadığı, ayrıca bu hastalıklar sonucunda belli bir olayda -işlem tarihinde- “makul olarak hareket edememiş bulunması”nın da gerçekleşmiş olması gerektiği–
MK. 13 vd. maddelerindeki temyiz yeteneğine ilişkin hükümlerin, temyiz yeteneğinden yoksun kişileri korumak amacıyla konulmuş olduğu, bu hükümlerin amacına aykırı olarak uygulanamayacağı–
«Temyiz kudretinin varlığını isbat yükü»ne ilişkin İsv. Fed. Mah. K.
İşlem yaptığı sırada «ergin» olan ve “kısıtlanmış bulunmayan” her kişinin kural olarak temyiz kudretine sahip farzedileceği–
Bir kimsenin -işlem tarihinde- temyiz kudretine sahip olup olma-dığının ancak doktor raporu ile belirlenebileceği, tanık beyanlarının ancak uzmanlarca değerlendirilebilecek bir veri niteliğinde bulunduğu–