Manevi tazminatın sınırının -manevi tazminatın- amacına göre belirlenmesi gerektiği- Takdir edilecek miktarın, mevcut durumda elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olması gerektiği- Bu açıklamalar ve yasal düzenlemeler ışığında somut olay incelendiğinde; davalının davacı hakkında verdiği şikâyet dilekçelerinde hak arama özgürlüğü sınırlarının aşıldığı, Anayasal şikâyet hakkının kötüye kullanıldığı ve kişilik haklarına saldırı teşkil eder nitelikte olduğu- Davacı lehine hükmedilen manevi tazminat miktarına bakıldığında ise olay tarihi, olayın gelişim biçimi, davalının davacı hakkında çok sayıda şikâyet dilekçesi vermesi ve dilekçelerde kullandığı ifadeler ile tarafların ekonomik ve sosyal durumları dikkate alındığında hükmedilen manevi tazminat miktarı makul olup objektif ölçülere göre takdir edildiğinden fazla olmadığı- Şu durumda, davacının maddi zararını kanıtlaması ve miktarının tam olarak tespiti mümkün değilse de, ilgili ilkeler dikkate alınarak davacı lehine BK'nın 42/2. maddesi gereğince hükmedilen tazminat miktarına bakıldığında; olay tarihi, olayın gelişim biçimi, özellikle davalının farklı tarihlerde farklı kurumlara verdiği şikâyet dilekçeleri ile davacı açısından zaman ve emek kaybına neden olduğu dikkate alındığında hükmedilen maddi tazminat miktarı da makul olup objektif ölçülere göre takdir edildiğinden fazla olmadığı-