Asıl davada davacı, davalıya banka havalesi ile 200.000,00 TL ödünç verdiğini ileri sürerek eldeki davayı açmış, davalı ise gönderilen paranın dava dışı D. AŞ ile davacı arasındaki taşınmaz satışına ilişkin ön ödeme olduğunu savunarak davanın reddini istediği, davalı şirketin bu savunmasının, gerekçeli inkâr (vasıflı ikrar) niteliğinde olduğu, vasıflı ikrar (gerekçeli inkâr), bölünemeyen ikrarlardan olduğundan bu durumda ispat yükünün davacıda olduğu ve davacının dayandığı 8.3.2012 ve 15.5.2012 tarihli 100.000’er TL’lik iki ayrı banka dekontlarda “benden talep edilen ödünç para” ibaresi yazılı oluduğu anlaşıldığından davacının karz akdi iddiasını doğruladığını kabulü gerekeceğinden mahkemece, dava konusu 8.3.2012 ve 15.5.2012 havalelere ilişkin asıl davacının davasının kabulüne karar verilmesi gerektiği- Asıl davanın ödünç (karz) akdine, birleşen davanın ise satış sözleşmesine dayanmış olup, sözleşmenin nispiliği ilkesi gereği dayandıkları sözleşmelere ilişkin her türlü iddia ve savunmayı ancak sözleşmenin tarafları, birbirine karşı ileri sürebilecekleri, her iki dosyanın da tarafları da, konuları da birbirinden farklı olduğu anlaşıldığından birleşen davaların asıl davadan tefrik edilmesi ve hasıl olacak sonuca uygun bir karar verilmesi gerektiği- Birleşen davalara yönelik temyiz itirazlarına ilişkin birleşen dava dosyalarının  takip edilmemesi sonucu HMK'nın 150. maddesi gereğince işlemden kaldırıldığı, ancak süresinde yenileme dilekçesi vermek suretiyle yenilendiği hususu göz ardı edilerek yazılı gerekçe ile davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesinin usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirdiği-