«Miras bırakanın çok varlıklı olduğu, dava konusu taşınmazları satmaya ihtiyacı bulunmadığı, öldüğü zaman bile çok sayıda mali varlığı ve nakit parasının bulunduğu, yaşlı ve bakıma muhtaç olduğu, davalının murisin doktoru olup onunla yakın ilişki kurduğu ayrıca taşınmazın satış bedeli ile gerçek bedeli arasında fahiş fark bulunduğu» anlaşıldığından; murisin davalıya yaptığı satışın «gerçek olmadığının» ve «mirasçılardan mal kaçırmak amacıyla para alınmadığı halde taşınmazların satış gösterilerek davalıya devredildiğinin» kabul edilmesi gerekeceği–