Boşanmada yargılama, aşağıdaki kurallar saklı kalmak üzere Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununa tâbidir:
1. Hâkim, boşanma veya ayrılık davasının dayandığı olguların varlığına vicdanen kanaat getirmedikçe, bunları ispatlanmış sayamaz.
2. Hâkim, bu olgular hakkında gerek re’sen, gerek istem üzerine taraflara yemin öneremez.
3. Tarafların bu konudaki her türlü ikrarları hâkimi bağlamaz.
4. Hâkim, kanıtları serbestçe takdir eder.
5. Boşanma veya ayrılığın fer’î sonuçlarına ilişkin anlaşmalar, hâkim tarafından onaylanmadıkça geçerli olmaz.
6. Hâkim, taraflardan birinin istemi üzerine duruşmanın gizli yapılmasına karar verebilir.
(D) BOŞANMA VE USULÜ MUHAKEMESİ:
EMK. 150 - «Boşanma ve ayrılık dâvalarında, hâkim, aşağıdaki kaidelere riayetle mükelleftir:
1- Hâkim, boşanma veya ayrılık için sebep gösterilen hâdiseleri, mevcudiyetlerine vicdanen kani olmadıkça sabit addedemez.
2- Bu hâdiseler hakkında, gerek re’sen gerekli iki tarafın talebiyle yemin teklif olunamayacağı gibi, yemin makamına kaim beyanatta bulunulması dahi istenilemez.
3- İki tarafın, bu bapta sebkedecek her türlü ikrarları dahi, hâkimi takyit etmez.
4- Hâkim, beyyinatı serbestçe takdir eder.
5- Boşanma veya ayrılığın fer'i hükümlerine dair iki taraf arasında akdedilen mukavelat, hakimin tasdikine iktiran etmedikçe muteber olamaz.»