Yapılan yargılama ve toplanan delillerden, davalı kadına kusur olarak yüklenilen “Eşinin hastalığında eve gelmediği” vakıası aynı tarihlerde kadının da ayağının kırılması ve kendisinin de bakıma muhtaç olması nedeniyle ispatlanamadığının, yine kadına kusur olarak yüklenilen “ Annesinin evine gittiğinde ve kaldığında eşine haber vermediği” vakıasına ise erkek tarafından dayanılmadığının anlaşıldığı, ispatlanmayan ve dayanılmayan vakaıların kadına kusur olarak yüklenilemeyeceği- Boşanmaya neden olaylarda davalı kadın az kusurlu olup, erkeğin kusurlu davranışları kadının kişilik haklarına saldırı teşkil eder nitelikte olduğu gibi, kadının boşanma sonucu eşin maddi desteğinden yoksun kalacağı, Türk Medeni Kanunu'nun 174/1., 2. maddesi koşullarının kadın yararına oluştuğu-