“Davalı kadının ayrı yaşadığı dönemde, kendisini eşiyle barıştırmak için gelen aracılara “boşuna geldiniz, ben deli gütmeyeceğim, ben hayatımı yaşayacağım” dediği ve yine davalı kadının, davacı kocayı almak için gelen, davacının abisi ve yanındakilere “bunu buradan götürün, ondan ayrılmak istiyorum, bir daha gelirse kötü olur” şeklinde beyanlarda bulunduğu anlaşıldığından, taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik olduğu ve olayların akışı karşısında davacının dava açmakta haklı olduğu