«Madde 309 - Madde İsviçre Medenî Kanununun 265a maddesinden alınmıştır.

Birinci fıkra, ana ve babasının rızası alınmayan küçüğün evlât edinilemeyeceğini, yürürlükteki Kanunun 254 üncü maddesinin ikinci cümlesini kısmen karşılar şekilde hükme bağlamaktadır. İkinci fıkra, rızanın verilme şeklini düzenlemekte ve üçüncü fıkrada ise, verilen rızanın, evlât edineceklerin adları belirtilmemiş veya evlât edinecekler henüz belirlenmemiş olsa dahi geçerli olacağı hükme bağlanmaktadır.»

‘1) Terim ve ifade: Terimler yukarıki maddelere uygun duruma getirilmiş, ifade sadeleştirilmiştir.

2) Biçim değişikliği: Madde, aslında olduğu gibi iki fıkra haline konulmuştur.

3) Hüküm değişikliği: Bugünkü metnin ikinci fıkrasındaki (hakim) deyimi uygulamada karşılık doğurmakta ve hattâ bu yüzden düşülen yanılmalar yüzünden birçok evlâtlık sözleş-meleri bozdurularak evlâtlıklar mağdur duruma düşürülmektedir. Bu sebeple bu maddedeki (hakim) den maksadın vasilik katları olduğunu, yani Sulh mahkemesinin onamından sonra Asliye mahkemesinin onayının da kısıtlılar ve vasilik altındaki küçükler için şart bulunduğunu açık bir şekilde belirtmek daha doğru ve gerekli görülmüş ve böylece ikinci fıkranın ifadesi, uygulamada herhangi bir tereddüt doğurmayacak biçime sokul-muştur.’:

«II. Evlâtlık için.

Madde 254 - Evlâtlığa alınacak kimse sezgin ise, evlâdedi- nilmesi için kendisinin onamı şarttır.

Evlâtlığa alınacak kimse sezgin bile olsa, velâyet altında bulunan bir çocuk ise ana ve babasının onamı olmadıkça; kısıtlı veya vasilik altında bulunan bir küçük ise vasilik katı olan sulh mahkemesinin onamı ve asliye mahkemesinin onayı bulunma-dıkça evlâdedinilemez.»