Gayrimenkulün arttırmalarına iştirak edenlerin uzunca müddet taahhütlerine bağlı kalmalarından tevellüt edebilecek mahzura mukabil, icraca yapılan gayrimenkul müzayedelerine rağbeti artıracak mahiyette bir hüküm kabul olunmuştur.

Şöyle ki, 1086 numaralı Kanunla Borçlar Kanunundaki 230 uncu maddeye göre icra dairesi sattığı gayrimenkulü borçludan tahliye ile alıcıya teslim yapamıyor. Çünkü daire yalnız tapuda lazım gelen tescili yaptırmakla vazifesini ikmal etmiş sayılıp, teslimi mütekeffil değildir. Teslim, dairenin vazifesi olmayınca, daire bu hususta bir selahiyeti de haiz bulunmuyor ve çok kere alıcı mahkemeye müracaatla tahliye davası açmak mecburiyetinde kalıyordu. Tetkik edilen Alman Usulünde icra dairelerinin teslimle mükellef tutuldukları görülmüş ve satılan gayrimenkulün borçlu tarafından işgaline devam edildiği halde, tahliyesinin, hükme hacet olmaksızın, kanuna ilave edilen 124-a numaralı maddenin son fıkrası bu dairede kaleme alınmıştır.

Kanuna bir de 124-b numaralı madde ilave edilerek, bunda gayrimenkulün paraya çevrilmesi hakkındaki fasıl hükümlerinin gemilere de şumülü, tekid ve tasrih olunmuştur.

«İhale edilen gayrimenkulün alıcıya teslimi de icra dairesinin vazifesi cümlesindendir. Bu itibarla daire ’15 gün müddetli bir tahliye emri’ tebliğ ederek ihale edilen gayrimenkulün borçlu ve ona tebaan işgal edenlerle hacizden evvelki bir tarihte yapıldığı tevsik edilen bir akte müstenit olmayarak işgal edenler, kim olursa olsun zorla çıkarılıp gayrimenkul alıcıya teslim olunur.»

İcra marifetiyle satılan gayrimenkullerin alıcısına teslimde güçlüklerle karşılaşılmaması ve borçlu ile gayrimenkulü işgal eden arasında muhtemel suiniyetli anlaşmaları önlemek amacıyla, 135 inci maddenin ikinci fıkrası değiştirilmekte ve 27  ve 276 ncı maddelere paralel olarak, akdin uslüne uygun bir şekilde hazırlanmış resmi bir belgeye dayanması şartı getirilmektedir.