Ana babaya, çocuğu temsilen değil, doğrudan doğruya çocuğun malları üzerinde tasarruf yetkisi tanınmış olduğundan, «çocuğa vela-yeten» kaydını koymaksızın, ana babanın çocuğun mallarını satabileceği–
Nizalı 220 sayılı parsel zilyedliğe ve zilyedliğin devrine dayanılarak dâvalı adına 1953’de tesbit edilmiştir. Hazine tarafından vaki itiraz üzerine yürütülen dâvaya Y. Karayalçın 1971 yılında katılmış ve babasının kendi adına satma yetkisi bulunmadı ...