Davacı vekili, müvekkili ve davalı ...'in davalı şirket ortakları olduğunu, müdür vasfı da bulunan davalı ...'e ulaşılamadığını, davalı şirketin de adresinde bulunamadığını, ciddiyetten uzak şirket yönetimi nedeniyle ticari anlamda performans kaybı ve maddi sıkıntı yaşandığını, müvekkilinin bilgisi haricinde şirket adresinin değiştirildiğini, davalı ...'in .... İlinde restaurant ve kafeterya işletmeye başladığının tespit edildiğini, kuruluşundan bu yana kâr payı alamayan müvekkilinin tek taraflı yönetilen şirketin maddi durumu hakkında bilgisinin bulunmadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirket ortaklığından ayrılmasına izin verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalılar vekili, davacının, ortaklığın kendisine yüklediği Kanuni ve manevi yükümlülüğü bir kenara bırakıp şirketi terk ederek müvekkili ....'i tüm sorumluluklarıyla birlikte yalnız bıraktığını, şirket borçlarının müvekkilinin şahsi imkânları ile kapatıldığını, kendisine ve ailesine ait malların satılarak şirketin yüklendiği işlerin yapımında kullanıldığını, davacının bu işlere katkı yapmadığını, davacının müvekkili ....'in adres ve telefon bilgilerini bildiğini, restaurant işletme kararının şirketin giderlerini karşılama amacıyla alındığını, müvekkilinin şirketi iyi yönettiğini savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı tarafın şirket merkezi dışında davacının bilgisi ya da onayı olmadan başka bir ilde şube açmasının güven ilişkisini tartışılır hale getirdiği, davacı ortak tarafından şirkete karşı alacak iddiasıyla takip başlatıldığı, derdest takipte haciz işlemlerine geçildiği, bu durumun dahi tarafların birlikte çalışmasını imkansız kılacağı, haklı sebeplerin oluşması için yeterli bir sebep sayılacağı, şirket ortakları arasında güvensizlik ortamı oluştuğu gerekçesiyle davanın kabulü ile davacının TTK'nın 638. maddesi gereğince davalı şirket ortaklığından çıkmasına izin verilmesine karar verilmiştir.

Kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.

Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

11.HD. 18.01.2016 T. E: 2015/6330, K: 381

Kararın tam metnini görüntülemek için aşağıdaki bağlantıyı tıklayın.