Ana ve baba, çocuğun bakım ve eğitimi konusunda onun menfaatini göz önünde tutarak gerekli kararları alır ve uygularlar.
Çocuk, ana ve babasının sözünü dinlemekle yükümlüdür.
Ana ve baba, olgunluğu ölçüsünde çocuğa hayatını düzenleme olanağı tanırlar; önemli konularda olabildiğince onun düşüncesini gözönünde tutarlar.
Çocuk, ana ve babasının rızası dışında evi terkedemez ve yasal sebep olmaksızın onlardan alınamaz.
Çocuğun adını ana ve babası koyar.
B.VELÂYETİN ŞÜMULÜ/1. Umumiyet itibariyle:
EMK. 264/II - «Çocuk, ana ve babasına riayete mecburdur. Ana ve baba, kudretlerine göre çocuğu yetiştirmekle ve çocuk alil veya aklı zayıf ise hâline münasip bir terbiye vermekle mükelleftirler. Karı kocadan birinin vefatı hâlinde, velâyet, sağ kalana ve boşanma hâlinde, çocukların tevdi edildiği tarafa ait olur.»
EMK. 264/III - «Çocuğun adını, ana ve babası kor.»