818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 392 nci maddesini karşılamaktadır.

Tasarının iki fıkradan oluşan 508 inci maddesinde, vekilin hesap verme borcu düzenlenmektedir.

818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 392 nci maddesinin birinci fıkrasında kullanılan "müvekkile tediyeye mecburdur." şeklindeki ibare, "tediye" sözcüğünün para borçlannm ifasını ifade etmek için kullanılmasının doğru olduğu göz önünde tutularak, Tasarıda "vekâlet verene vermekle yükümlüdür." şeklinde ifade edilmiştir.

818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 392 nci maddesinin ikinci fıkrasında kullanılan "zimmetinde kalan paranın" şeklindeki ibare, Tasarıda "tesliminde geciktiği paranın" şeklinde; aynı fıkrada kullanılan "faizini de vermeye" şeklindeki ibare, faizin para borçlarında söz konusu olduğu göz önünde tutularak, Tasarıda "paranın faizini de Ödemekle" şeklinde değiştirilmiştir.

Metninde yapılan düzeltme ve arılaştırma dışında, maddede 818 sayılı Borçlar Kanunu'na göre bir hüküm değişikliği yoktur.