• «1998 ve 1999 Tasarısı»ndaki Gerekçe

     «Madde 214- Madde, İsviçre Medenî Kanununun 194 üncü maddesini karşılamaktadır. 1984 tarihli Öntasarının 174 üncü maddesinde de aynı hüküm kabul edilmiştir.

    Yürürlükteki kanunda bu maddeyi karşılayan bir hüküm yoktur. Bu madde ile mal rejimine ilişkin genel hükümler arasında, tasfiyeye ilişkin olarak çıkacak uyuşmazlıkları çözümlemek üzere yetkili mahkemelerin gösterilmesinin uygun olacağı kabul edilmiştir.

    Birinci bentte, mal rejiminin ölümle sona ermesi hâlinde, dava ekonomisi bakımından en uygun olan yerin, ölen son yerleşim yeri mahkemesi olduğu kabul edilmiştir.

    İkinci bentte, boşanma, ayrılık veya evliliğin hükümsüzlüğüne karar veril- mesi hâlinde ise, bu davaları görmüş olan mahkemelerin yetkili olacağı belirtilmek suretiyle birbirleriyle ilişkili olan bu davaların aynı yer mahkemesinde görülmesi sağlanmıştır.

    Son bentte ise, diğer hâllerde genel yetki kuralına uygun olarak davalının yerleşim yeri mahkemesinin yetkili olduğu belirtilmiştir.»



  • «1984 Tasarısı»ndaki Gerekçe:

     

    ‘Madde 174- Yürürlükteki kanunda bu maddeyi karşı-layan bir hüküm yoktur. Tasarıda, mal rejimine ilişkin genel hükümler arasında, tasfiyeye ilişkin olarak çıkacak uyuşmazlıkları çözümlemek üzere yetkili mahkemelerin gösterilmesinin uygun olacağı düşünülmüştür;

    Birinci bentte, mal rejiminin ölümle sona ermesi hâlinde, dâva ekonomisi bakımından en uygun yerin, ölen eşin son yerleşim yeri mahkemesi olduğu kabul edilmiştir.

    İkinci bentde, boşanma ayrılık veya evliliğin hükümsüz-lüğüne karar verilmesi hâlinde ise, bu dâvaları görmüş olan mahkemelerin yetkili olacağı belirtilmek suretiyle birbirleriyle ilişkili olan bu dâvaların aynı yer mahkemesinde görülmesi sağlanmıştır.

    Son bentde ise, diğer hallerde genel yetki kuralına uygun olarak dâvalının yerleşim yeri mahkemesini yetkili olduğu belirtilmiştir.’:

    «E. Mal rejiminin tasfiyesi dâvalarında yetki

    Madde 174- Eşler veya mirasçılar arasında bir mal rejiminin tasfiyesine ilişkin dâvalarda, aşağıdaki mahkemeler yet-kilidir:

    2) Mal rejiminin ölümle sona ermesi hâlinde, ölenin son yerleşim yeri mahkemesi,

    3) Boşanmaya, ayrılığa, evliliğin hükümsüzlüğüne veya hâkim tarafından mal ayrılığına karar verilmesi hâlinde, bu dâvalarda yetkili olan mahkeme,

    4) Diğer hallerde dâvalı eşin yerleşim yeri mahkemesi.»