• «1998 ve 1999 Tasarısı»ndaki Gerekçe

     Madde 660 - Yürürlükteki kanunun 597 nci maddesinin ikinci cümlesini karşılamaktadır. Bu hüküm, İsviçre Medenî Kanununun yürürlükten kaldırılan 620 bis maddesini tekrarlamaktadır ve İsviçre Medenî Kanunundaki gibi ayrı bir madde hâline getirilmiştir.



  • «1984 Tasarısı»ndaki Gerekçe:

     

    ‘Madde 583 - Madde, yürürlükteki kanunun 597. madde-sinin ikinci cümlesi esas alınarak düzenlenmiştir.’:

     

    «b. Taşınırların tahsisi

    Madde 583 - Mirasçı, işletme için gerekli olan araç ve gereçlerle hayvanların da gerçek değeri üzerinden kendisine tahsisini isteyebilir.»


  • «1971 Tasarısı»ndaki Gerekçe:

     

    ‘1) Terim ve ifade: Terimler yukarıki maddelere uydurulmuş, kenar başlıktaki «ziraat işleri» yerine, İsviçre aslında olduğu gibi «tarım işletmeleri» denilmiş, ifade sadeleştirilmiştir.

    2) Biçim değişikliği: Şimdiki metinde üç cümleli bir tek fıkradan ibaret olan bu madde, üç bağımsız kuralı kapsadığından üç fıkraya ayrılmıştır.

    3) Hüküm değişikliği: Bu maddenin birinci fıkrasına ta-rımsal bir işletmenin mirasçıya nasıl ve hangi değerle özgüleneceğine dair kayıtlar konularak bu fıkra, İsviçre aslına uygun olarak, tamamlanmıştır. Üçüncü fıkradaki «değer biçme» işi yukarıki kurallara göre ayarlanmış ve fıkra o yolda değiştiril-miştir.

    Tarım işletmelerine ilişkin olan bu maddeler İsviçre’de 1 Ocak 1947 tarihli bir kanunla değiştirilip (bak: İsvçre MK. mad. 620-625) başka biçime konulmuş ise de bu değişiklikler İsviçre’nin özelliklerine göre yapılmış olduğundan, bunları ince-leyen Medenî Kanun Komisyonu, bizim eski metinlerin bunlara uydurulamıyacağı kaanatine vararak bu doğrultuda bir değişiklik yapmamıştır.

     

    «V. Tarım işletmeleri

    I. Paylaşım dışında bırakma

    Madde 597 - Kalıtta iktisadi bakımdan bir bütün teşkil eden bir tarım işletmesi varsa, mirasçılardan biri bunu kendi üzerine almağa hazır olduğunu bildirdiği ve kendisinin işletmeye yetenekli olduğu anlaşıldığı takdirde, bu işletme paylaşt-rılmaksızın istekliye, miras payına sayışılmak üzere, verim de-ğeri ile özgülenir.

    İşletmeyi üzerine alan mirasçı, bununla birlikte gerekli olan alet, gereç ve hayvanların da kendisine özgülenmesini iste- yebilir.

    Özgülenen işletme ve malların tümü için özgüleme değeri, taşınmaza değer biçilmesine ilişkin kurallar uyarınca saptanır.»