Bir kimseden, «tüm mirasçılarını ayni ölçüde sevmesi»nin beklenemeyeceği gerçeğinden hareket eden kanun koyucunun, mirasta iade borcu konusunda «eşitlik ilkesi»nden ayrıldığı, füru (altsoy) dışındaki mirasçıları biribirine karşı «iade (denkleştirme) borcu»ndan kurtardığı, MK. 669/I hükmünün aralarında füru (altsoy) bulunmayan mirasçıları kapsamına aldığı MK. 669/II hükmünün ise sadece fürular (altsoy) arasındaki ilişkileri kapsadığı, «eş» ile «füru»nun (altsoyun) biribirine karşı iade (denkleştirme) «alacaklı» ve «borçlu»su olmadığı - MK. 669/I ve II hükümlerinin kapsamı -
Dava, «mirasta iadeye» ilişkindir.
Mirasta iade, ölenin muhtemel arzularının olabildiğince yerine getirilmesi ilkesine dayalı bir müessesedir. İşte bu yüzden (geri verme) borcu bakımından, füru (altsoy) ile öteki mirasçılar arasında bir ayırım yapıl ...